Januari, een notoire stille maand. Je nieuwe strategie weer paraat, je missie aangescherpt, na de feestdagen ben je weer opgeladen! Aan de slag dus. En dan zie je de markt..en daar gebeurt niet zoveel…Reden voor paniek?
Je bent gaan ondernemen om je eigen ding te kunnen doen, omdat je vrijheid wilt, jouw weg wilt volgen. Houd je daaraan vast als het lastiger wordt om opdrachten te verwerven of kies je toch voor de zekerheid van een vaste(re) baan?
Persoonlijk voel ik die druk om te verdienen wel. Hypotheek, een partner die onrustig begint te schuiven, tja, er moet toch brood op de plank. Bijna had ik me laten over halen om weer in vaste dienst te gaan. Zodat ik weer een vast inkomen had. Zodat mijn partner weer opgelucht kon adem halen. Bijna. In een functie die ik eigenlijk niet meer leuk vond. Voor de zekerheid. En voor de gemoedsrust van mijn partner.
En toen vroeg een vriendin van me: waarom ben je eigenlijk gaan ondernemen?
Nou, om de vrijheid, om mijn eigen ding te kunnen doen, in de tijd die ik daaraan wil besteden. Om te bewijzen wat ik waard ben. Om mijn visie in de praktijk te kunnen brengen. En niet onbelangrijk: om niet meer mee te hoeven in de politiek van een organisatie en juist mijn eigen collega’s te kunnen kiezen. Om samen te werken met wie ik wil, hoe ik dat wil en wanneer ik dat wil.
En natuurlijk hik ook ik op tegen die administratie. Natuurlijk ben ik liever aan de slag dan aan het acquireren. Hoewel ik eerlijk moet toegeven dat nu ik helder heb wat ik wil en waar ik voor sta, dat acquireren een stuk leuker is. Dat netwerken net zo goed werken is. Maar goed, dat is stof voor een andere blog.
Toch blijven de opmerkingen van mijn partner ook wel knagen: kunnen we op vakantie dit jaar, waar gaan we van eten? Ja, het is een aardige split in deze markt: aan de ene kant je eigen weg volgen, aan de andere kant je brood verdienen, meer zekerheid.
Maar wacht eens even? Die twee kunnen toch eigenlijk prima samengaan? In je ondernemerschap, maar ook in een vaste(re) baan! Nu ik met een open blik om me heen kijk, naar opdrachten, maar ook naar banen, zie ik best grote overeenkomsten. Wat mijn blik vangt, is in essentie namelijk hetzelfde: organisaties en mensen die hun koers (opnieuw) bepalen en vanuit die insteek hun leven of bedrijf een nieuwe vonk geven.
Dat is wat ik wil doen. Dat is waar mijn hart ligt. Maakt het dan echt zoveel uit of dat in loondienst is bij een leuk bedrijf of via facturatie bij datzelfde bedrijf? Voor mij niet. Ik vind wat ik doe belangrijker dan de manier waarop.
Zeg ik daarmee mijn ZP-schap op? Nee, zeker niet. Ik zie de voordelen van het buiten de lijntjes denken, van de creativiteit die het me biedt, van de uitdaging mezelf kort en krachtig te profileren. En dat maakt me ook een betere werknemer. Grappig hoe dat werkt, juist door mijn ZP-schap ben ik nu een krachtiger werknemer. Ik vind het een bevrijdende gedachte dat ik mijn weg volg, hoe dan ook. Dat weer in loondienst gaan geen nederlaag is en ook niets zegt over het wel of niet slagen van mijn bedrijf. Voor mij heeft werk te maken met doen waar je goed in bent en energie van krijgt.
Ik daag je uit om te gaan staan voor wat voor jou het belangrijkste is. Om je hart te volgen. Als ondernemer of (tijdelijk weer) in loondienst. Uiteindelijk gaat het om wat je toe kunt voegen, in welke vorm dan ook. Terug naar de kern, naar de vraag waarom jij bent gaan ondernemen. Ik ben benieuwd naar jullie antwoorden op die vragen:
Wat voeg jij toe? En op welke manier doe je dat in deze markt?
Uiteindelijk is het niet interessant hoe je dat doet, als ZP-er of in loondienst, als je je hart maar volgt!